Kafamı kaldırıp yanımdaki televizyona bakıyorum. Ekranda mutlu yüzler var. Sırayla mikrofonu alıp konusuyorlar, şık giyinmişler. vucudum ağırıyor gibi, her gün erken yatmanın verdiği alışkanlık bastırıyor. uykum var.
bir kaç kötü haberi akşam vakti üst üste aldım. Amirimin karısı hastalanmış, bir kaç hafta üstüme yük binecek. hatta belki 3 hafta kadar. Umarım karısına bir şey olmaz 9. ayda hamileydi. Babaannem hastaymış, onu doktora götüreceğiz yarın sabah. annemler uzakta. ben ilgilenmeliyim.
oysa son 3 gün film izleyecektim.
kendime kızıyorum, bu şekilde hissetmemeliyim. insanlara yardım etmek ve bunun için harakete geçmek güç istiyor. o gücü kendimde bulamıyorum.
yatmalıyım, iyi geceler.